‘Hé, a Róise! Gach rud ceart go leor?’
D’fhéach mé in airde ón mbord. Charlie a bhí ann, mac Bhláthnaid. Téann sé go dtí club ríomhaireachta gach Satharn. Uaireanta stopann sé i lár an bhaile ar a shlí abhaile.
Is buachaill ard tanaí é. Tá a lámha agus a chosa fada, tanaí. Tá sé cosúil le damhán alla a bhogann go ciúin, gasta. Ní raibh comhrá ceart agam leis riamh. Tá cuid de na buachaillí i mo rang ceart go leor ach is rud difriúil é labhairt le buachaill atá dhá bhliain níos sine ná mé.
D’inis mé do Charlie faoin ngloine bhriste. Chonaiceamar Daid ag siúl timpeall an chúinne. Bhí Fiadh fós ag gol ach ní raibh sí ag screadach.
‘Óicé, tuigim,’ arsa Charlie. ‘Tarlaíonn rudaí mar sin ó am go ham.’
D’fhéach mé féin agus Charlie ar a chéile. Smaoinigh mé go tobann ar mo phlean beag rúnda. An plean a bhí agam a rá le mo chairde go raibh mé ag dul ar saoire i dtír eile agus ní in Éirinn. B’fhéidir go mbeadh Charlie in ann cabhrú liom.