Ba mhinic a cheap Nóra an chomhairle sin di féin, ach níor lig an faitíos riamh di a cur i ngníomh.
Ní raibh fáil cheart aici riamh air.
Bhíodh a máthair sa teach i gcónaí agus ní túisce a bheadh sí imithe ná a d’aireofaí ar iarraidh í.
Ach bhí fáil aici anois. Ní bheadh éinne acu ar ais sa teach go ceann uaire an chloig ar a laghad.
Bheadh neart ama aici chun a cuid éadaigh a athrú agus imeacht i ngan fhios don tsaol. Ní chasfaí éinne uirthi ar an mbóthar ó bhí an pobal uile cruinnithe i dteach na scoile. Bheadh am aici dul chomh fada le hEiliúrach anocht agus codladh a dhéanamh sa gcoill. D’éireodh sí go moch maidin lá arna mhárach agus bhuailfeadh bóthar sula mbeadh éinne ina shuí.
Phreab sí den suístín. Bhí siosúr i ndrár an drisiúir. Níorbh fhada go raibh sí i ngreim sa siosúr agus snip sneap! ghearr sí di a cúl gruaige, agus an ghlib a bhí ar a mala, agus gach dual fáinneach dá raibh uirthi in aon ionsaí amháin. Dhearc sí uirthi féin sa scáthán.
A iníon ó! nach maol lom a d’fhéach sí! Bhailigh sí na fáinní gruaige den urlár agus chuir i bhfolach i seanbhosca iad. Anonn léi ansin go dtí an áit a raibh culaith ghlan bháiníní le Cuimín ar crochadh ar thairne. Síos léi ar a glúine ag cuardach léine le Cuimín a bhí i ndrár íochtair an drisiúir. Chaith sí an méid sin éadaigh ar an urlár in aice na tine.
![](/assets/Home-68162fc7cdb903df61529e1dd4ccd844fb348a742d4411ac085180fdbde18665.png)
![](/assets/story_board-87d1d99377fd11c4571c92a8a28084cf3f04c193285599320ad22586cfbaad3c.jpg)
![](/assets/next-9a02a9009c41cbe1fa264064a28f40517e885bc8a63334c7a8971441323849fa.png)
![](/assets/prev-95273c208154e33601efad44d71020fddd8233811959c1ffb857b4da0e90333a.png)
Leathanach 8
Ba mhinic a cheap Nóra an chomhairle sin di féin, ach níor lig an faitíos riamh di a cur i ngníomh.
Ní raibh fáil cheart aici riamh air.
Bhíodh a máthair sa teach i gcónaí agus ní túisce a bheadh sí imithe ná a d’aireofaí ar iarraidh í.
Ach bhí fáil aici anois. Ní bheadh éinne acu ar ais sa teach go ceann uaire an chloig ar a laghad.
Bheadh neart ama aici chun a cuid éadaigh a athrú agus imeacht i ngan fhios don tsaol. Ní chasfaí éinne uirthi ar an mbóthar ó bhí an pobal uile cruinnithe i dteach na scoile. Bheadh am aici dul chomh fada le hEiliúrach anocht agus codladh a dhéanamh sa gcoill. D’éireodh sí go moch maidin lá arna mhárach agus bhuailfeadh bóthar sula mbeadh éinne ina shuí.
Phreab sí den suístín. Bhí siosúr i ndrár an drisiúir. Níorbh fhada go raibh sí i ngreim sa siosúr agus snip sneap! ghearr sí di a cúl gruaige, agus an ghlib a bhí ar a mala, agus gach dual fáinneach dá raibh uirthi in aon ionsaí amháin. Dhearc sí uirthi féin sa scáthán.
A iníon ó! nach maol lom a d’fhéach sí! Bhailigh sí na fáinní gruaige den urlár agus chuir i bhfolach i seanbhosca iad. Anonn léi ansin go dtí an áit a raibh culaith ghlan bháiníní le Cuimín ar crochadh ar thairne. Síos léi ar a glúine ag cuardach léine le Cuimín a bhí i ndrár íochtair an drisiúir. Chaith sí an méid sin éadaigh ar an urlár in aice na tine.