Phós mise cailín dóighiúil nuair a bhí mé in aois mo bhliana is fiche.
Bhí gasúr beag de ghearrchaile againn agus súil againn le leanbh eile.
Lá amháin dá raibh mé ag baint mhóna sa bportach, bhí mo bhean ag beathú na héanlaithe ar an tsráid nuair a chonaic sí – Dia idir sinn agus an anachain – an Deargadaol ag déanamh uirthi aníos an bóithrín agus an pataire beag ina hucht aici. Bhí lámh na girsí timpeall muineáil na mná, agus a seál-sa á folach. Níor fhan caint ag mo bheansa.
‘Leag an Deargadaol an cailín beag in ucht a máthar. Thug mo bheansa faoi deara go raibh a cuid éadaigh fliuch.