Ní raibh rath ar gach mian. Bhí cuid de na mianta amaideach, dáiríre. ‘Is breá liomsa mil a ithe,’ arsa buachaill amháin, ‘agus ba mhaith liom a bheith i mo chónaí leis na beacha.’ Ach rinneadh beach de féin agus bhí ar a dhaid iarraidh ar an leabhar draíochta a mhac a thabhairt ar ais dó. ‘Ba mhaith liomsa a bheith go hálainn,’ arsa cailín darbh ainm Chloe, ‘níos áille ná aon duine eile ar domhan.’ Ach tháinig brón uirthi nuair a chuala sí daoine ag gearán fúithi. ‘Tá tú go hálainn,’ ar siad, ‘ach bíonn tú ag smaoineamh ort féin an t-am ar fad.’
Ach ar an iomlán, bhí an saol go hiontach i Scheria. Bhí an pobal go deas, cineálta, spraíúil lena chéile. Bhí siad sona sásta ó mhaidin go hoíche. Nó sin mar a bhí go dtí gur tháinig an Prionsa Antinous go dtí an teampall.
![](/assets/Home-68162fc7cdb903df61529e1dd4ccd844fb348a742d4411ac085180fdbde18665.png)
![](https://leighleat.com/rails/active_storage/blobs/redirect/eyJfcmFpbHMiOnsibWVzc2FnZSI6IkJBaHBBbnNXIiwiZXhwIjpudWxsLCJwdXIiOiJibG9iX2lkIn19--7413542857859c4803f58b958c13b4cc2d4236c3/Lch_6-8.png)