An Giorria agus a Chairde
Bhí giorria ann, uair amháin, agus bhí an méid sin cairde aige sa choill agus sna páirceanna gur cheap sé go raibh níos mó grá dó ná mar a bhí d'aon ainmhí eile.
Lá amháin, chuala sé na cúnna ag druidim leis agus dúirt sé leis féin:
“Cén fáth an mbeadh ar ainmhí chomh geanúil liomsa dul ag teitheadh gach uair a chloisim na cúnna ag teacht?”
Mar sin, chuaigh sé chuig an gcapall agus d'iarr sé air é a iompar ar a dhroim chun éalú ó na madraí.
“Ba bhreá liom é sin a dhéanamh,” arsa an capall, “ach faraor, tá gnó práinneach le déanamh práinneach le déanamh agam anois do mo mháistir.”
An Giorria agus a Chairde
Bhí giorria ann, uair amháin, agus bhí an méid sin cairde aige sa choill agus sna páirceanna gur cheap sé go raibh níos mó grá dó ná mar a bhí d'aon ainmhí eile.
Lá amháin, chuala sé na cúnna ag druidim leis agus dúirt sé leis féin:
“Cén fáth an mbeadh ar ainmhí chomh geanúil liomsa dul ag teitheadh gach uair a chloisim na cúnna ag teacht?”
Mar sin, chuaigh sé chuig an gcapall agus d'iarr sé air é a iompar ar a dhroim chun éalú ó na madraí.
“Ba bhreá liom é sin a dhéanamh,” arsa an capall, “ach faraor, tá gnó práinneach le déanamh práinneach le déanamh agam anois do mo mháistir.”